Felieton - Kobieta

Kobieta od zawsze była natchnieniem dla poetów, muzą dla artystów i niedoścignionym ideałem piękna, dla którego ginęło tysiące mężczyzn, gotowych poświęcić wszystko, aby tylko być z tą jedyną, ukochaną.

Nie lubię ślubów. W podstawówce marzyłam raczej o boskim Mulderze ratującym mnie z oślizgłych macek kosmitów, niż o bajkowej sukni wysadzanej kryształami Swarovskiego w ilości mogącej wypalić siatkówkę oka i brokatowym koku ściśniętym tak mocno, że nie można przestać się uśmiechać.

Weszliśmy w XXI wiek hucznie, z triumfem nowoczesnych technologii, rozwojem medycyny, przemysłu, handlu międzynarodowego.

Nudyści budzą z reguły zarówno zażenowanie, ale zainteresowanie również. Dla szeroko rozumianej (a może źle?) poprawności wolimy skrzywić się na myśl o nich.

Jesień może być uroczą porą roku. Złocące się dookoła liście, babie lato i powrót do stęsknionych przyjaciół z uczelni.

O tym, jaka jest kobieta XXI wieku, można by napisać wiele. Przede wszystkim wolna w każdym tego słowa znaczeniu.

W szkolnych czasach zdarzyło mi się wraz z koleżankami z klasy dawać prezenty w postaci fluorescencyjnych gumowych wabików na ryby.

Podejmowanie wyborów nie jest rzeczą prostą. Wiedziałam o tym od przedszkola, gdy pozwolono mi wybrać deser pomiędzy kisielem i budyniem. Wiedział o tym i osioł, któremu w żłoby dano…

Krzyki, wzajemny żal, gniew, łzy i trzaśnięcie drzwiami. Brzmi znajomo? Związki, które mozolnie budujemy od podstaw, ucząc nasze kochanie, żeby opuszczał za sobą deskę i nie rozrzucał po mieszkaniu swoich ubrań, nie zawsze kończą się happy endem.

Do niedawna ważne było, aby mężczyzna był przystojny, miał prezencję, posiadał dobrze zbudowany tors, miał to słynne „coś” w sobie.